പ്രകാശം/എം.കെ.ഹരികുമാർ

 

പ്രകാശത്തിൽ
പ്രകാശം മാത്രമേയുള്ളു.
പ്രകാശമല്ലാത്തതെല്ലാം
പുറത്തുകളഞ്ഞശേഷമുള്ളതാണ്
ആ വെട്ടം

ആ വെട്ടത്തിൽ
മനുഷ്യൻ്റേതായി യാതൊന്നുമില്ല.
മനുഷ്യന് വേണമെങ്കിൽ
പ്രകാശത്തെ അതിൽനിന്നു
മോചിപ്പിച്ച്
മറ്റൊന്നാക്കാം;
ഇരുട്ടിലൂടെ കുതിരയോട്ടം നടത്തി
പ്രകാശത്തെ സവാരിക്കാരിയാക്കാം. ഇരുട്ടിൻ്റെ ഒരു ഭൂഖണ്ഡത്തെ
കൂർത്തചുണ്ടുകൊണ്ടു
ദൂരേയ്ക്ക് തള്ളിക്കൊണ്ടുപോകുന്ന
സൂചിമുഖിപ്പക്ഷിയാക്കാം.
അല്ലെങ്കിൽ അസ്ത്രമാക്കി
രാത്രിയെ ഛിന്നഭിന്നമാക്കാം.
രാത്രിയെ തുണ്ടുതുണ്ടാക്കി
ഇരുട്ടിൻ്റെ രക്തം
ചിതറിക്കാം.

എത്ര വലിയ ഇരുട്ടാണെങ്കിലും
അതിനെ വിഴുങ്ങാൻ
പ്രകാശത്തിനാവില്ല.
കാരണം അത് നിർമ്മമതയാണ് .
നിർവ്വേദമാണ്.
അതിനു മനുഷ്യൻ്റെ
നന്മയോ തിന്മയോ ഇല്ല .

ആയിരം കണങ്ങളായി
ചിതറുന്ന പ്രകാശം
ഓരോന്നും ഏകാന്തമാണ്
എവിടേക്കാണ് പോകേണ്ടതെന്ന്
അറിയാത്ത ഏകാന്തത

ഒരു ചെറിയ കണമായി
ചുരുങ്ങാൻ കൊതിക്കുന്ന പ്രകാശം
ഇരുട്ടിൻ്റെ അന്തഃകരണത്തിൻ്റെ
അടിത്തട്ടിലുള്ള ആത്മാവിൽ
ഒരു കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ
ശാന്തിതേടുകയാണ്.