critic, columnist, journalist, poet, novelist, philosopher, theorist,short-story writer and orator/- സാഹിത്യമല്ലാത്തതായി ഈ ലോകത്ത് യാതൊന്നും തന്നെയില്ല .ഒരു പക്ഷിയുടെ കരച്ചിൽ പോലും സാഹിത്യമാണ്. ആ കരച്ചിലിലുള്ളത് ശബ്ദമാണ്. ശബ്ദം ഒരാഖ്യാനമാണ്. ആഖ്യാനം അർത്ഥത്തെയാണ് തേടുന്നത്. ആ ശബ്ദം കേൾക്കുന്ന ഓരോ വ്യക്തിക്കും കവിക്കും എഴുത്തുകാരനും അതിൻ്റെ നരേറ്റീവ് ഓരോന്നാണ്. അങ്ങനെയത് സാഹിത്യമായിത്തീരുന്നു. അതേസമയം അത് മൂന്നാം കണ്ണിന്റെ വിവരണവുമാണ്.-എം കെ ഹരികുമാർ / pho:9995312097 harikumarm961@yahoo.com
Followers
Sunday, July 6, 2008
പ്രവൃത്തി
അവണ്റ്റെ വാക്കിലും
പ്രവൃത്തിയിലുമാണുള്ളത്.
ഒരുവണ്റ്റെ മതം
ഒരു മതഗ്രന്ഥത്തിലാകാനുള്ള
ഒരു സാധ്യതയുമില്ല.
മതമൊരു പ്രലോഭനമാണ്.
പ്രവൃത്തി യാഥാര്ത്ഥ്യവും.
Hands
They walked on
as if reciting some cosmic
postscripts in anguish
Paramu waved his hands
from behind attempting
to catch some thing from the air
in vain
Then the hands retreated
and went behind once again
Vasu’s hands were moving
in cautious slow motion
akin to that of a fat reptile
but he was not sure how to keep
his hands down
Because it was his hands
that had always helped him to
erase his agonies
It was those hands
which steadied him in troubles
Whenever he faltered
he managed to maintain his course
by waving his hands aimlessly
into ages
When Ravi waved backward
with spread fingers it was like rowing
The movement of his hands appeared as if
he was cuddling his appetite for mating with death
Alternatively entwining
the hands in the front and back
he stood at times probing
his immeasurable self
Krishnan waved both his right
and left hands back and forth
giving them vain
hopes of reconciliation
Though they swayed
like trapeze artists they had to retreat
as they filed to get the grip
All the four-Paramu, Vasu, Ravi and Krishnan-
were walking at the same speed
Their hands strolled into separate worlds
For Paramu, his hands supplied
the gadgets to cleanse
the blemish of his sins
It was those hands that
always lighted his pathway
Vasu’s hands were in a frenzied
quiver shivering like an epileptic
For Ravi , his hands
were an stranger woman
always numb as if they knew nothing
Like contented accomplices
returning after a successful robbery
Krishnan’s hands were looking again
for weapons in the void
They turned into a deserted
isle craving for freedom
and free will to kill
All the three were walking
absolutely insensitive
to the movement of their hands
even as the hands were waiting for
the earliest chance
to encircle them unawares
ഓരോ നിമിഷവും
അത് എല്ലാവരെയും നല്ലവരാക്കാന്
വൃഥാ സ്വപ്നങ്ങള് നല്കുന്ന പദ്ധതിയാണ്.
ഓരോ നിമിഷവും ജീവിക്കാനുള്ള ആവേശം
എല്ലാവരെയും പ്രേമിക്കാന് പ്രേരണയായി.
ഇവിടെ ,പക്ഷേ പ്രേമം ഇല്ലല്ലോ.
സ്വന്തം ആവശ്യങ്ങള് വന്ന് വിളിക്കുമ്പോള്
ഒരു പ്രേമത്തെയും കൂടെക്കൂട്ടാന് പറ്റില്ലല്ലോ!
എങ്കിലും അയാള് ജീവിതത്തിണ്റ്റെ
ഓരോ പുലരിയെയും പ്രതീക്ഷയോടെ നോക്കുന്നു.
Smoke
The bundles of smoke
rising from Chitha (cremeation)
revived the presence of
some Upanishads
During their steady ascent
and breaking apart
they branched in definite
directions
Emotional swings
on the wings of swans
Poems gushing
from metres
Music erupting from
symphonies
The futuristic painting series
songs of the past
All were repainting the
atmospheric expanse
Alas what was vanishing in the
fuming inferno was
the body of a comrade
who loved ideology
more than anything else.