അവയുടെ ജോലിയോ?

കവികളുടെ ഏകാന്തത
ഫലിക്കാത്ത ചൊല്ലായിക്കഴിഞ്ഞു.
ഒരു വ്യക്തിക്ക്‌ കവിത
ഒന്നും നല്‍കുന്നില്ല;
കവിതക്കാവശ്യമായ വെള്ളവും വളവും
നല്‍കിയില്ലെങ്കില്‍.
എന്തിനാണ്‌
നാം ഒരു കാവ്യാംശത്തെ
ആകാശത്തിലും പൊയ്‌കയിലും പൂക്കളിലും
നിക്ഷേപിച്ചശേഷം സ്വസ്ഥമായി ഉറങ്ങുന്നത്‌?
എന്തു ന്യായം?
നമുക്ക്‌ വേണ്ടി കാവ്യാംശത്തെ
പിടിച്ചുകൊണ്ട്‌ നില്‍ക്കുന്നത്‌
അവയുടെ ജോലിയോ?
സ്വപ്നം കാണുന്നതിനും തെറിപറയുന്നതിനും
പ്രകൃതി പിഴകൊടുക്കേണ്ടിവരുന്നത്‌ കഷ്ടമാണ്‌.

വ്യഭിചാരപരമായി

ഈ ചില്ലകള്‍ ചായുന്നത്‌
ഒരുപിടി ഓര്‍മ്മകളുമായാണ്‌.
ചാരത്തില്‍ കുഴിച്ചുമൂടപ്പെട്ട,
അഗാധമായ കാലത്തിന്റെ
അവസാനിക്കാത്ത തലച്ചോറുകളെ
അത്‌ പ്രത്യാനയിച്ച്‌ മനുഷ്യന്റെ
അസംബന്ധത്തെയും നിരാശ്രയത്വത്തെയും
കണ്‍മുമ്പിലേക്ക്‌ കൊണ്ടുവരുന്നു.
യുക്തിയുടെ തൊലി വരണ്ട്‌ തീരാറായി.
സ്വപ്‌നങ്ങല്‍ക്ക്‌ വേശ്യാവൃത്തി മടുത്തു .
ഇനി എന്തെങ്കിലും വ്യഭിചാരപരമായി
ചെയ്യാനുണ്ടോയെന്ന് അത്‌ എല്ലാ
തെണ്ടികളോടുമായി ചോദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ഒരുത്തനും മിണ്ടി കണ്ടില്ല


smoke
The bundles of smoke rising
from pyre revived
the presence of some
Upanishads.
During their steady
ascentand breaking
apart they branched in definite
directions
Emotional swings
on the wings of swans
Poems gushing from metres
Music erupting from
symphonies.
The futuristic painting series
songs of the past
All were repainting the
atmospheric expanse
Alas! what was vanishing in the
fuming inferno was the body of a comrade
who loved ideology more than
anything else

പറക്കുന്നതിന്റെ

പക്ഷികള്‍ പകലുകളെ കീറി പറന്നു.
ഒരിക്കലും അവസാനിക്കാത്ത പറക്കല്‍.
എതോ വ്യാമിശ്രമായ
താപത്തില്‍ നിന്ന്
അവ രൂപപ്പെടുത്താന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്‌
അവനവനില്‍ നിലച്ചുപോയ
ആവേഗങ്ങളോ?
അനുതാപത്തിന്റെ
സന്നിപാതജ്വരം കാരണം
അവയ്‌ക്ക്‌ തല പൊക്കാനായില്ല.
വെറുതെ
നീട്ടിപ്പിടിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു.
പറക്കലില്‍ അവ ഉതിര്‍ത്തിട്ട
വിഷാദം ഏതോ കാലത്തിന്റെ
പൊള്ളിയ പാടുപോലെ
ആകാശത്തില്‍
അവയ്‌ക്കൊപ്പം സഞ്ചരിച്ചു.
എന്താണ്‌ അവ പറന്നുകൊണ്ട്‌
സംവേദനം ചെയ്തത്‌?
നശ്വരമായ
ലോകത്തില്‍ ഈ തൂവലുകള്‍
നശിക്കരുതെന്ന്.
മറ്റൊരു പറക്കലിനായി
വരേണ്ടത്‌ എന്താണ്‌?
ആകാശം?
തൂവലുകള്‍?
മനസ്സ്‌?

നാറുന്നത്

ഒരു നിമിഷം

അതു മാത്രമാണ്‌ സത്യം.

ഈ നിമിഷത്തില്‍ അതുണ്ട്.

അടുത്ത നിമിഷത്തിലില്ല.

ഈ നിമിഷത്തില്‍ ജീവിതം

അടുത്താണെന്ന് തോന്നും.

അടുത്ത നിമിഷം അത് നമ്മോട്

പരിചയ ഭാവം കാണിക്കില്ല.

ഒരോ നിമിഷവും മാറുകയാണ്‌,

ഓന്തല്ല, നമ്മള്‍.

ഈ നിമിഷത്തെപ്പിടിച്ച് കുപ്പിയിലടയ്ക്കാമോ?

എങ്കില്‍ രക്ഷപ്പെട്ടു.

ഒരു ഇലയുടെ മറവില്‍ മനുഷ്യന്‍ മാറും.

മാറുന്നവനാന്‌ മലയാളി.

ഞാന്‍ എത്രയോ മാറി!

എനിക്ക് ഇപ്പോള്‍ സ്വന്തക്കാരെയോ

കൂട്ടുകരെയോ ഓര്‍ക്കാന്‍ എവിടെ നേരം.

ഞാന്‍ വെറുമൊരു

മറവിപിടിച്ച ബ്ലോഗറാണ്‌.

നൂല്‍‌പ്പാലത്തിന്‌

ഒരു നൂല്‍‌പ്പാലം

ഓര്‍ക്കാന്‍ രസമാണ്‌.

കടക്കാന്‍ പ്രയാസമാണെങ്കിലും.

നൂല്‍‌പ്പാലത്തിന്‌ ഒന്നുമറിയില്ല.

വരുന്നവരെ അത് തീ തീറ്റിക്കും.

നൂല്‍‌പ്പാലം കടക്കുന്നവര്‍ക്ക്

അതു കഴിഞ്ഞാല്‍ പ്രത്യേക

സുഖം കിട്ടുമത്രേ.
എന്തയാലും നൂല്‍‌പ്പാലം ഇപ്പോള്‍

പ്രതിസന്ധിയിലാണ്‌ .

കാരണം ലളിതമാണ്‌.

ആരും നൂല്‍‌പ്പാലം കടക്കാറില്ല.

നൂല്‍‌പ്പാലത്തിനും വേണം ഒരിര.

മനുഷ്യണ്ടെ രൂപം ഉണ്‍ടായാല്‍ മതി.

അത് രസിച്ചുകൊള്ളും .

ഒന്ന് നൂല്‍‌പ്പാലംകടന്നു പോകാന്‍

അത് ഇപ്പോള്‍ എല്ലാവരെയും

വിളിക്കുകയാണ്‌.

ആരുമൊരു നൂല്‍‌പ്പാലം

ഇപ്പോള്‍ പരീക്ഷിക്കാറില്ല.

എന്നാല്‍ നൂല്‍‌പ്പാലത്തിനും

വേണം ഒരു തൊഴില്‍.

അ ആ

അ എന്ന അക്ഷരമായിരിക്കുക

വലിയ കാര്യം തന്നെ .

എല്ലാവര്‍ക്കും അ , അ എന്ന് പറഞ്ഞ്

കൈ മലര്‍ത്താന്‍ ഒരു തെളിവ് വേണമല്ലോ.

ഒരു കാര്യം ഇനിയെങ്കിലും മനസിലാക്കണം:

അ യ്ക്ക് മടുത്തു.

കണ്‍റ്റവന്ടെയെല്ലം

അ, ആ തുടങ്ങിയ അശ്ലീലത്തിന്

കൂട്ട് നിന്ന് അത് മടുത്തു.

മര്യാദകേടിന്‌

കൂട്ടുനില്‍ക്കാനുമൊരു പരിധിയുണ്ട്.

അ ആര്‍ക്കും കൂട്ട് നില്‍ക്കാനും

ആരെയെങ്കിലും കൂട്ടിക്കൊടുക്കാനും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല

ആ ഇനി തനിച്ച് ,ഒന്നും അറിയില്ലെന്ന് ,

അ ആ എന്ന് പറയാനാഗ്രഹിക്കുന്നു.

Hands

They walked on
as if reciting some cosmic
postscripts in anguish

Paramu waved his hands
from behind attempting
to catch some thing from the air
in vain
Then the hands retreated
and went behind once again

Vasu’s hands were moving
in cautious slow motion
akin to that of a fat reptile
but he was not sure how to keep
his hands down

Because it was his hands
that had always helped him to
erase his agonies
It was those hands
which steadied him in troubles

Whenever he faltered
he managed to maintain his course
by waving his hands aimlessly
into ages

When Ravi waved backward
with spread fingers it was like rowing
The movement of his hands appeared as if
he was cuddling his appetite for mating with death

Alternatively entwining
the hands in the front and back
he stood at times probing
his immeasurable self

Krishnan waved both his right
and left hands back and forth
giving them vain
hopes of reconciliation


Though they swayed
like trapeze artists they had to retreat
as they filed to get the grip

All the four-Paramu, Vasu, Ravi and Krishnan-
were walking at the same speed
Their hands strolled into separate worlds

For Paramu, his hands supplied
the gadgets to cleanse
the blemish of his sins
It was those hands that
always lighted his pathway

Vasu’s hands were in a frenzied
quiver shivering like an epileptic

For Ravi , his hands
were an stranger woman
always numb as if they knew nothing

Like contented accomplices
returning after a successful robbery
Krishnan’s hands were looking again
for weapons in the void

They turned into a deserted
isle craving for freedom
and free will to kill

All the three were walking
absolutely insensitive
to the movement of their hands
even as the hands were waiting for
the earliest chance
to encircle them unawares

അത്

ജീവിതംഎന്താണെന്ന്
ചിന്തിക്കുന്ന ഒരു മണ്ണിരയ്ക്ക്
ഒരഭിപ്രായം പറയാനുള്ള
സ്വാതന്ത്ര്യം കൊടുക്കണം.
ഇതാണോ കവികള്‍ ചെയ്യുന്നത്?
കവികള്‍ക്ക് ഇതെങ്ങനെ പറയാനൊക്കും,
അവരുടെ ജിവിതം തീരാ ദുരിതത്തില്‍കഴിയുമ്പോള്‍?
കവികള്‍ അവര്‍ക്ക് മനസ്സിലാകാത്ത
സൗന്ദര്യത്തില്‍ കഴുത്തറ്റം
മുങ്ങിക്കിടക്കുമ്പോള്‍ എങ്ങനെ മറ്റുള്ളവരുടെ
പ്രശ്നങ്ങള്‍ക്ക് തീര്‍പ്പുണ്ടാക്കും?
മണ്ണിരയുടെ സ്വാതത്ര്യത്തെ തെറ്റായി
വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നത് കവിതയാണെന്ന്
വിചാരിച്ചിരിക്കുനവരില്‍ ഞാനുമുണ്ട്.
എതായാലും കവികളുടെ
സ്വാതന്ത്ര്യ ബോധം പഴകികഴിഞു.

നിറങ്ങള്‍

ചില നിറങ്ങള്‍ വ്യക്തമല്ല.
ഞാന്‍ നീലയാണെന്ന് പറയും,
മറ്റുള്ളവര്‍ വയലറ്റാണെന്നും.
ഞാന്‍ തവിട്ടാണെന്ന് പറഞ്ഞതെല്ലാം
പാളിപ്പോയി.
അതെല്ലാം പച്ചയായിരുന്നു.
പച്ചയാണ്‌ എന്നെ എന്നും
വട്ടം ചുറ്റിച്ചത്‌.
ഓറഞ്ചുനിറമാണെന്ന് കരുതി ഞാന്‍
ചീറിയടുത്തെങ്കിലും അത്‌ വെറും
മഞ്ഞയായതുകൊണ്ട്‌ തിരികെപ്പോന്നു.
ഞാനിപ്പോള്‍ നീലയും മഞ്ഞയും ചുവപ്പും
കറുപ്പുമെല്ലാം കൃഷിചെയ്തുണ്ടാക്കുകയാണ്‌.
ആവശ്യത്തിന്‌ മാത്രം ഉപയോഗം.
കുറഞ്ഞ ചെലവില്‍ നിറങ്ങളെ ഉല്‍പാദിപ്പിച്ച്‌
അവനവന്റെ ആവശ്യം നടത്തുകയാണ്‌
ഏറ്റവും നല്ല ശീലമെന്നു
ഇപ്പോള്‍ തിരിച്ചറിയുന്നു.
വര്‍ണാന്ധത ഒരു കുറ്റമാണോ?

ചീവീടുകള്‍

ചീവീട്ടുകള്‍ രാത്രിയില്‍
കൂട്ടത്തോടെ വായിക്കുന്ന പുസ്തകങ്ങള്‍
ഇപ്പോള്‍ സ്റ്റോക്കില്ല.പാരായണം
അവര്‍ക്ക് വലിയ ഒരു ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തലാകണം.
മൃണ്മയമായ എല്ലാ സൗഹൃദങ്ങള്‍ക്കും,രാത്രി അത്താഴം കഴിക്കുന്നതിന്‍്‌ മുമ്പു
ഒരു പങ്ക് അവ മാറ്റിവയ്ക്കും.
ആ കാലത്തിനുള്ള ഒരു തിലോദകം.
ഇനി ആരൊക്കെ വരും, പാടും.?
നിശ്ചയമില്ല.ഇന്നലെയും
കാടുകള്‍ വെട്ടി നശിപ്പിച്ചു.
മനുഷ്യനിലെ കവിതകളൊക്കെ
നിര്‍ജീവമാണിപ്പോള്‍.
കവിതകളൊക്കെ പഴകിപ്പോയി.
വാക്കുകളെന്നേ ദ്രവിച്ചു.
എന്തു പരഞ്ഞാലുമതു പഴയതായിപ്പോകും.
ചീവീടുകള്‍ പക്ഷേ പ്രാര്‍ത്ഥന മുടക്കുന്നില്ല.

NEWS PAST
WWW.HINDU.COM

IN CONVERSATION
Feel for the times

Filmmaker Buddhadeb Dasgupta has been consistently producing something new for the last three decades. His soon-to-be released "Swapner Din" looks at the fallout of the Gujarat violence. He talks to RANJITA BISWAS about his films and filmmaking. A poet, sometime professor of Economics, and a prolific film maker with a knack for sweeping the awards at the National Awards and film festivals abroad, Buddhadeb Dasgupta is one of the most important filmmakers in the post-Ray era, Excerp ts from an interview:

Who wrote the story for your upcoming film "Swapner Din" (Chased by Dreams)?

This is my own story.
I believe it revolves round three principal characters — one of them a pregnant (Muslim) woman, Amina, on the run from the infamous Gujarat riots.

Is this film your response to the violence of our times?

Not exactly running away from a specific situation. Everybody has a dream and this is an individual's aspiration towards achieving that dream. Yes, those dreams often get trampled in times of violence.

Dreams die.
Social violence
So are you going back to your earlier films of the 1970s when you pondered on political violence?

"Mondo Meyer Upakhyan", on the other hand, seems to focus on the violence that perpetrates our patriarchal society through the projection of the lives of the sex workers.
Today, we live in a very violent time, not necessarily associated with war. On the surface, we believe that in a society like ours — steeped in rural traditions — violence is less evident. But that's not true. Society as a collective force often encourages group violence. You can see it all around. And there's the intellectual violence, all too evident today. Violence, not necessarily physical in nature, is a recurring theme in many of my films.

Need for a dream
But do you also believe in the ultimate triumph of goodness? Are you optimistic that change can come? In "Mondo Meyer..." or "Charachar", this humanity came through.
Yes, humanity wins through. Here's the importance of a dream. In "Mondo Meyer... " the sex worker's daughter had a dream, of studying and doing something in life and not necessarily follow in her mother's profession. That dream sustains her and she does make a break from her ordained life responding to her teacher's call to come away.

You seem to be fond of magic realism. It is rare to find directors in the country portraying this aspect in their films. Some say you're the only one to do so.
(Smiles) Perhaps people find this — magic realism — more in use in my films. Reality is boring sometimes, so you put magic elements into it. Magic realism, to put it briefly, is "putting reality in such a way that it becomes real". I've been treating particular scenes with elements of magic realism for quite sometime now.

There are a lot of folk elements in your work too.

From the very beginning I have used folk elements in my films. They are so rooted in our culture but they have lots of magical elements and imagination too.
After Satyajit Ray, your film "Uttara" got the best film award at Venice film festival in 2000.

Did the simplicity of the story — a power play between two men and a woman in a village — appeal to the foreign audience? Or was it the exotic elemtn?

BIJOY CHOWDHURY

Ultimately, it's the language of the cinema that appeals to the audience. If you are true to the medium of film, you get a response, wherever the story is located.
How do you look at documentary making? You have done quite a few documentaries, including the latest on artist Rabin Mondal.

I love to do documentaries. It's very relaxing. After the "Mondo Meyer Upakhyan", I did one on Rabin Mondal, whose work I greatly admire. The other thing about documentaries is that, it's very uncertain how it'll shape up. Features need much more rigid planning, the script, location, everything has to be ready before the shoot. In a documentary, the script moves according to the moment, at most times for me at least, and I can experiment a lot. It's a discovery every moment.

Marketing
Your "Mondo Meyer... " was sold for an unprecedented sum abroad.

How important is marketing to films in today's context?

Forget about making films if you can't market it. The film must reach the audience; only then you can continue to make films. Today, I can't make films only for the Bengalis, it must be for a wider audience, not only at home but also people spread across the world in these globalised times.
However, it must be a good film; otherwise marketing is not going to work. Those who buy films in the international market are not fools. They know the pulse of the audience; so you have to deliver. That doesn't mean you compromise on your artistic integrity as a filmmaker. Honesty always comes through.

Hindi commercial film producers are now coming to Kolkata's Tollygunge. You are making a film for high-profile producer Jhamu Sughandand with Mumbai film stars too.

I don't believe in words like "commercial" filmmaker or actor. I charge a good sum of money to direct. So am I not a "commercial" director too? The artistes are here because they can act. That's why they have survived. It's the director's job to bring out the talent within. The fact is, there's a big potential market out there for filmmakers. One has to explore and make use of it for creative expressions and also learn how to market their works.

BIJOY CHOWDHURY

www.hindu.com
Printer friendly page Send this article to Friends by E-Mail

തവളകള്‍

തവളകളുടെ അസ്തിത്വം

ഒന്ന് വേറെ തന്നെയാണ്‌.

ഒരു വേനല്‍ വന്നാല്‍ ശരീരം

ചൂട് പിടിച്ച് കഷ്ടപ്പെട്ട്

ഞാന്‍ മരുന്നിനായി ഓടും.

ഭക്ഷണ ക്രമം മാറ്റും.

കൂടുതല്‍ വെള്ളം കുടിക്കും.

എന്നാല്‍ തവളകള്‍ !

അവര്‍ സുരക്ഷിതമായി

മണ്ണിനടിയിലാണ്‌.

ഏത് വേനലിനും മുമ്പേ അവര്‍ ഒരുങ്ങും

മഴ വന്നാലുടനെ അവര്‍ സുരക്ഷിതരായിരുന്ന

കാര്യം ലോകത്തോട് പറയാനുള്ള ആഘോഷമാണ്‌.

കാലാവസ്ഥാ വ്യതിയാനങ്ങള്‍

അവര്‍ക്ക് കൂടുതല്‍ധ്യാനിക്കാനുള്ള വേളകളാണ്‌.

എന്താവും അവര്‍ ധ്യാനിക്കുക.?

ഒരു ടൂറിനെപ്പറ്റി?

പുതിയ ഭാര്യയെ നേടുന്നതിനെപ്പറ്റി?

ഒരു കവിത എഴുതുന്നതിനെപ്പറ്റി?

ഏതായാലും തവളകളുടെയത്ര

വലിപ്പമൊന്നും മനുഷ്യനില്ല,

ഒരു കാര്യത്തിലും.

പുലി

ഒരു പുസ്തകത്തില്‍ നിന്നാണ്‌

ആ പുലി ആദ്യം വന്നത്.

ആരും നോക്കാനില്ലാതെ വന്നാല്‍

ഏത് പുലിയും ഒന്നു തിരിയും.

കടലാസില്‍നിന്ന് പുറത്ത് വരുന്നത്

പുലികള്‍ക്ക് വിമോചനമാണ്‌.

കവികളെയും കവിതകളെയും

പേടിക്കണ്ട.പുല്ല് പോലും

തിന്നാനറിയാത്ത ഇത്തരം പുലികള്‍

നാടുനീളെ നടന്ന് തങ്ങളുടെ

പുസ്തകാനുഭവം വിവരിക്കും.

അതാണവയുടെ നെരമ്പോക്ക്.

നമ്മുടെ കലശാലാ സാഹിത്യനിരൂപകര്‍

ഇത്തരം പുലികളെയാണ്‌

ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നത്

visit library

Anton Chekhov. Tri sestry [The Three Sisters] (1901)
Marcel Proust. A la recherche du temps perdu [Remembrance of Things Past] (3 vols., 1913-27)
Gertrude Stein. Tender Buttons: Objects Food Rooms (1914)
Franz Kafka. Die Verwandlung [The Metamorphosis] (1915)
Edna St. Vincent Millay. Renascence and Other Poems (1917)
William Butler Yeats. The Wild Swans at Coole (1917)
Luigi Pirandello. Sei personaggi in cerca d'autore [Six Characters in Search of an Author] (1921)
T. S. Eliot. The Waste Land (1922)
James Joyce. Ulysses (1922)
Thomas Mann. Der Zauberberg [The Magic Mountain] (1924)
F. Scott Fitzgerald. The Great Gatsby (1925)
Virginia Woolf. To the Lighthouse (1927)
Federico García Lorca. Primer romancero gitano [Gypsy Ballads] (1928)
Richard Wright. Native Son (1940)
William Faulkner. The Portable Faulkner (1946)
W. H. Auden. The Age of Anxiety: A Baroque Eclogue (1947)
Samuel Beckett. En attendant Godot [Waiting for Godot; A Tragicomedy in Two Acts] (1952)
Ralph Ellison. Invisible Man (1952)
Vladimir Nabokov. Lolita (1955)
Jorge Luis Borges. Ficciones [Fictions] (1944; 2nd augmented edition, 1956)
Jack Kerouac. On the Road (1957)
Gabriel García Márquez. Cien años de soledad [One Hundred Years of Solitude] (1967)
Philip Roth. Portnoy's Complaint (1969)
Toni Morrison. Song of Solomon (1977)

മതം

ഏതു രൂപത്തെയും വണങ്ങണം.
എല്ലാ വീടുകള്‍ക്കു മുമ്പിലും തൊഴണം.
എല്ലാ മനുഷ്യരെയും ആരാധിക്കാം.
തെരുവില്‍ ഏതു കൃമിയെയും
മനസ്സുകൊണ്ട് നമിക്കണം.
അപ്പോഴാണ്‌ നാം ഉള്ളില്‍
കൊണ്ടു നടക്കുന്ന
ദൈവികതയെ തിരിച്ചറിയാനകുന്നത്/


Flowers yellow, leaves green
The poets were debating on the sequence of death;
Who died first whether the poet or the poem?
He stood there listening to the wailings
of both the poets and their verses

Inside there were chairs
with swollen belly,
tables that have gone crazy,
sensual shadows
and junk of books,
even as the sales and discussions
went on an on

Then he got scared of death
He was not ready to
become a corpse

Instantly he felt the urgency
of poetic metaphors
to break away from the confines
of the bookshop

In a trance he recalled the days when
snake charmers, poets and teachers
were suffering for want of lovers
It flashed back how the poetic talent
in his molecules began to blow apart
since ages

And how love was orphaned
denied of the right to survival and fortunes
The poet in him was born by chronicling
the erosion of culture and meanness of the past

He tried his best to see that the carcass
of his desires did not turn into poetic imageries

Meanwhile even his corpse
was on the look out for a safe haven
outside the world of verses
to avoid molestation,
and to escape from
the lusty glare of the poets

The trees and insects resorted
to futile rituals to possess
the life of poets
but got back nothing but grief

He couldn’t resist the temptation to
hold on to his moral right for existence
outside the realm of history.

The debate of the poets went on unabated

As the book of night remained wide open
they began unwrapping
the cartons of lust and liquor

അവര്‍ എത്ര ഭേദം

ആ കൊതുക് ഓടയില്‍

ചത്തു കുടക്കുകയാണ്‌.

ഒരു പട്ടിയും ആ വഴിക്ക് പോകുന്നില്ല.

എല്ലാ അവന്‍‌മാരും മാര്‍ജിന്‍ ഫ്രീ ഷോപ്പുകളില്‍മീനിനും

ഇറച്ചിക്കും വില ചോദിച്ചുകൊണ്ട്

തിടുക്കം കൂട്ടുകയാണ്‌.

കൊതുകിന്‌ വേണ്ടി

ഒരു പട്ടിയും വിലപിച്ചില്ല.

പട്ടികള്‍ പതിവുപോലെ രാത്രികളില്‍

കടിച്ചും കുരച്ചും ഇണചേര്‍ന്നു.

എന്നിട്ടും ഒരു പട്ടിക്കും മതിവന്നില്ല.

എല്ലാ പെണ്‍ പട്ടികളും ആട്ടിയോടിച്ചിട്ടും

ചില മാന്യ്‌ന്മാരയ ആണ്‍ പട്ടികള്‍

മണത്തു പിന്നാലെ കൂടി.

ഒരു പ്രയോജനവും കിട്ടാതെ

വന്നതോടെ

അവന്‍‌മാര്‍ മാന്യത കൈവിട്ടു.

അറിയാവുന്ന തെറിയല്ലാം ഒറ്റ രാത്രിയില്‍ തന്നെ വിളിച്ചു.
ചുരം കുത്തി, മണ്ണ് മാന്തി

മനുഷ്യ ചെറ്റകളെയെല്ലാം

ഇങ്ങനെ ആക്ഷേപിക്കാന്‍മറ്റാര്‍ക്ക് കഴിയും.

വിലക്കയറ്റത്തിനും പൂഴ്ത്തിവയ്പിനും

എതിരായി ഒരു നഗ്‌ന താണ്ഡവം തന്നെ അവ നടത്തി

എന്നാല്‍നേരം പുലര്‍ന്നതോടെ പട്ടികളെല്ലാം

എങ്ങോ ഓടിപ്പോയി.

പട്ടികളുടെ

രാഷ്ട്രീയം ഒരിടത്തുംതോറ്റിട്ടില്ല .

മനുഷ്യനേക്കാള്‍ എത്ര നല്ലവരാണ്‌ അവര്‍.

Visit Library

http://www.ericdigests.org/2003-1/poetry.htm

Margaret Atwood, "Selected poems 1965-1976," Houghton Mifflin, 1987. Includes such wonderful poems as "The Woman who could not live with her faulty heart."
e e cummings, "The complete poems, 1913-1962," Harcourt Brace Jovanovitch, 1972. Includes such poems as "now air is air and thing is thing: no bliss" and "[space being (don't forget to remember) Curved)."
Emily Dickinson, "Collected poems of Emily Dickinson," Doubleday, 1997. Most also available online at userweb.interactive.net/~krisxlee/emily/poemsOnline.html. Any collection will include such surprising and thought provoking gems as "The Brain - wider than the Sky."
Robert Frost, "Collected poems, prose, & plays by Robert Frost," R. Poirier and M. Richardson, eds. The Library of America, 1995. Includes poems such as "Our Hold on the Planet," and "Why Wait for Science?"
Robinson Jeffers, "Collected poetry of Robinson Jeffers Vol. II 1928-38." Tim Hunt, Ed. Contains beautiful pieces about the natural world, Big Sur, and the California coast such as "Evening Ebb."
Mary Oliver, "New and selected poems" and her other collections contain quiet celebrations of animals, the moon, trees, the seasons. A sampling of titles includes "Alligator Poem," "Poppies," "Water Snake," and "Black Snake."
Marge Piercy, Mars and her children and many of her other collections have poems about the gifts of the world including whales that visit the coast of Cape Cod, her cats, and her garden.
Muriel Rukeyser, "A Muriel Rukeyser reader," Jan Levi, Ed., W W Norton, 1994. Contains amusing and true poems of praise for small things such as "The conjugation of the Paramecium" and "St. Roach."
William Carlos Williams, "Selected poems," New Directions Publishing Corp., 1985. Williams was a doctor who practiced full-time while writing some of America's finest poetry. Many of his poems such as "Iris" are famous for their beauty and power.