കവി അയ്യപ്പൻ ,ചങ്ങമ്പുഴയ്ക്ക് ശേഷം/എം കെ ഹരികുമാർ

കവി അയ്യപ്പൻ ചങ്ങമ്പുഴയ്ക്ക് ശേഷം/എം കെ ഹരികുമാർ
poet a  ayyappan, after the great changampuzha 

എം കെ ഹരികുമാറിന്റെ പ്രസംഗങ്ങൾ /mk speech/press release /you tube

15

14

11

12

13

10

10

9

8

7

6

5

4

3

2

1
എം കെ ഹരികുമാറിന്റെ പ്രസംഗങ്ങൾ

speech 16 click here  -16

muvattupuzha talk click  -17

പുതിയ കലയുടെ അനുഭവം/ എം കെ ഹരികുമാർ

ശ്രീനാരായണായ ലൈബ്രറി കൗൻസിൽ തിരഞ്ഞെടുത്തു

sreenarayanaya/novel by m k harikumar
page 526, price 560

മറവി/ എം കെ ഹരികുമാർ

മറവി ഒരു നല്ല രുചിയാണ്.

വെണ്ണയോ ഐസ്ക്രീമോ ആണത്.

അല്ലെങ്കിൽ നമ്മൾ മറക്കില്ലയിരുന്നല്ലൊ.
നമ്മൾ പരസ്പരം ഓർത്തപ്പൊളൊക്കെ 

ആരോ നമ്മെ പിന്നോട്ട് പിടിച്ച് വലിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു
നിന്റെ ഓർമ്മകൾ വേഗം തിരിച്ചുകിട്ടുമെന്നും
അതു എന്നിലേക്കു ധൃതിപിടിച്ച് 

ഓടിയെത്തുമെന്നും ഞാൻ കരുതി.
എന്നാൽ ഏതോ  ഗാഢമായ ഒരു വസ്തു,

 ജീർണിച്ച  തടിക്കഷണം പോലെ ,

നമ്മുടെ മനസ്സിന്റെ ഒഴുകുന്ന വെള്ളത്തിൽ വന്നുകിടന്നു .

മനുഷ്യ സാധ്യമായ ഒരു ശക്തിക്കും അതു മാറ്റാനാകില്ല.
കാലം അതിന്റെ ഇരുണ്ട വഴികളിൽ വീണ്ടും അനാഥമായി.
ആരെയും ഓർക്കുകയോ 

പഴയതു പറഞ്ഞ് അലമ്പുണ്ടാക്കുകയോ ചെയ്യാതെ
അതു നമ്മെപ്പോലെയുള്ള ക്രൂര നിഷ്കളങ്കരെ 

the starry night by vangogue

ഒരു വശത്തേക്കു തള്ളിയിടുകയാണ്‌ ചെയ്യുന്നത് .
 പതിവു പോലെ പേരില്ലാത്ത കാക്കകൾ ഇരതേടാനെത്തുന്നു.
ആരെയും ഓർത്തുവയ്ക്കാത്തപോലെ 

തെരുവുപട്ടികൾ ; അവ ക്രീഡയിലേർപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു .
ചില പേരറിയാമരങ്ങളിലെ ഇലകൾ വാടിയെങ്കിലും

അവ മറവിബാധിച്ച് താഴേക്ക് വീഴാൻ മടിച്ചു.
രാത്രിയിൽ ആകാശത്തിന്റെ മരുഭൂമിയിൽ 

ഒരു നക്ഷത്രം മാത്രം കൂടുതൽ മിന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു. 

അതു എനിക്കു വെളിച്ചം തന്നു വഴിക്കാണിക്കാൻ ഔദാര്യം കാണിച്ചു. 

വാൻഗോഗിന്റെ* നക്ഷത്രങ്ങളെപ്പോലെ .
ചന്ദ്രന്റെ ആഭിചാരമായ പ്രകാശം

haystack by monet

ഒരു വർണത്തിലും ഒതുങ്ങാത്ത പോലെ അഭൗമമായി.
രാത്രിയിൽ ശൂന്യത പാപവിമുകതമാകാൻ പാടുപെട്ടു.
അതു വൃക്ഷച്ചില്ലകളിൽ തലപൂഴ്ത്തുന്ന

ഇരുട്ടുകറ്റകളെ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു.

മറവിയാണ് എവിടെയും ;

ക്ളോഡ്  മോനെയുടെ* വൈക്കോൽ  കൂനകൾ  പോലെ 

അത് നമ്മെ  പിന്തുടരുന്നു .

*vincent  vangogue :starry night
*claude monet :haystacks

അവൻ പ്രകൃതിയാണ്/എം കെ ഹരികുമാർ

അവൻ  പ്രകൃതിയാണ്
അവൻ  നടന്നുപോയ
വഴികൾ
ഉറുമ്പുകൾക്ക്  വിശ്വാസമായിരുന്നു.
അവന്റെ ഹൃദയരൂപങ്ങളെ
അവ അസാവഹിച്ചു.
 അവൻ ചിരിച്ചത്
പ്രകൃതിയുടെ ശ്വാസമായി
കാട് ജീവന്റെ ശരീരമായി
ക്ഷോഭം കൊടുങ്കാറ്റായി
ചിരി പുതുവു തന്നെ.

പ്രാർത്ഥന പ്രഭാതമാണ്
വിഷാദം സന്ധ്യയും
ധ്യാനവും പ്രേമവും  ആകാശമാണ്
ബുദ്ധി  സുര്യനാണ്
ബുദ്ധിയിൽ നിന്ന് സൂര്യൻ വരുന്നു
സ്വപ്നം  നിലാവിനു സ്വന്തം
മറക്കുന്നവർ  ശിശുക്കളാണ്
മറവി  ശിശുവാണ്
മണ്ണിൽ മൃതരായവരുടെ
ഇരമ്പലുണ്ട്
മണ്ണ് മരണമാണ്
പച്ചപ്പുല്ലുകളും പടർപ്പുകളും
കരിങ്കല്ലുകൾക്കിടയിൽ നിന്ന്
വളരുന്നത് അതുപോലെയാണ്‌.
കരിങ്കല്ല്  ഭൂമിയിൽ
ഉറച്ചുപോയതുകൊണ്ട്
പുല്ലും കല്ലും ഒരു മൈത്രി
വെള്ളത്തിനടിയിൽനിന്ന്
മുളച്ചു പൊന്തിയ
പായൽച്ചെടികൾ
നിർന്നിമേഷരാണ്
ജലാത്മകതയിൽ
ഭൗതികജീവിതമെല്ലാം
നനച്ചും പിഴിഞ്ഞും
ദിനരാത്രങ്ങളിലലിഞ്ഞും

അവൻ നടന്നുപോയ
വഴികളിൽ
ഉറുമ്പുകൾ ഉത്സുകരായി
വഴി കാണിച്ചുകൊടുക്കുന്നവരെ
ഉറുമ്പുകൾ മറക്കാറില്ല
അവൻ  പ്രകൃതിയാണ്

അക്ഷരജാലകം /എം കെ ഹരികുമാർ

aksharajalakam part 1

aksharajalakam part 2

കുരുതിയുടെ ടെലിക്കാസ്റ്റ് /എം കെ ഹരികുമാർ